Kadang-kadang sayang pelik. Bila sayang tak tanya abang buat apa sebab sayang dapat agak apa abang buat dan bila abang cakap, sayang akan rasa tak best. Tapi itulah yang abang cakap. Contohnya, macam benda yang berlaku tahun lepas. Tahun ni berulang. Tanpa sayang tanya, abang text sayang “Alhamdulillah, selesai berbuka, Terawih dan tadarus.” Sedangkan, tahun lepas, sayang rasa tak sedap. Lepas tu, abang paksa sayang suruh bagi tahu kenapa. Sayang terpaksa bagi tahu kalau tak abang marah. Sayang pernah cakap, kalau boleh, tak payahlah cerita kat sayang abang bertadarus bagai. Bukan sebab tak suka abang buat kebaikan. Tapi sayang ni tak dapat buat semua tu lagi dengan abang. Mestilah sayang rasa tak sedap. Masa tu, abang OK. Abang minta maaf dan abang cakap, abang takkan ulang lagi benda tu. Tapi beberapa hari lepas or seminggu yang lepas, tiba-tiba, abang text sayang cakap benda yang sama macam tahun lepas. Sayang diam je. Sebab sayang tak nak gaduh. Tapi mungkin abang tak perasan yang sayang diam. Kalau sayang diam, maknanya, sayang tak OK.
Tapi malam ni, bila sayang tanya abang buat apa hari ni? Abang abaikan soalan sayang. Sepatutnya, bila sayang tanya, abang bagi tahu je busy kat rumah. So, sayang faham, abang busy dengan dia orang. Sayang pun takkan tanya lebih. Sayang tak nak tahu pun apa abang buat in detail. Cukuplah sekadar sayang tahu abang busy hal rumah atau hal kerja. Kalau sayang tanya, maknanya, sayang dah sedia untuk terima jawapan abang. Tak kisahlah apapun. Kalau abang abaikan soalan sayang macam tu, lagi buat sayang rasa tertanya-tanya dan fikir bukan-bukan. Dulu-dulu ingat tak? Abang cakap je abang buat apa. Tak ada nak berahsia macam sekarang. Kenapa ye, semakin lama kita berhubungan makin abang nak rahsiakan dari sayang apa yang abang buat.
Bila soalan kita tak diabaikan, kita akan rasa kita ni, something dalam hidup seseorang. Bila orang abaikan soalan kita, kita rasa kita macam bukan siapa-siapa.
No comments:
Post a Comment